تأثیر یک دوره تمرین استقامتی بر میزان پروتئین کاسپاز 3 و 9 بافت تومور موش‌های مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: امروزه دومین عامل مرگ و میر در بین زنان، سرطان و شایع ‏ترین آن سرطان پستان است. سطوح عوامل آپوپتوزیک از قبیل کاسپازها در تومور کاهش پیدا می­کند که منجر به رشد تومور می­ شود. در این پژوهش، اثر تمرین استقامتی بر روند تنظیمی کاسپاز 3 و 9 در سرطان پستان، بررسی شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی است. پس از آشناسازی حیوان با محیط، تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول سرطانی MC4-L2 به 20 سر موش‌ بالب سی پیوند زده شد و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10 سر) و تمرین (10 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته تمرینات استقامتی فزاینده (سرعت 18-22 متر بر ثانیه معادل 55 تا 70% توان هوازی موش ­ها) را اجرا کردند و گروه کنترل در هیچ‌گونه فعالیتی شرکت داده نشدند. حجم تومور موش‌ها به صورت هفتگی با کولیس دیجیتال اندازه‌گیری شد. در پایان موش‌ها قربانی شدند، بافت تومور برداشته شد و در ازت مایع فریز و در دمای نگهداری شد. سنجش کاسپاز-3 و کاسپاز-9 به ترتیب با استفاده از کیت‌های الایزای با کدنامبر SEA626Mu و E03C0551  صورت گرفت. یافته ­ها: در گروهی که پس از القای سرطانی، تمرین هوازی داشتند، در مقایسه با گروه کنترل، بیان کاسپاز 3 (001/0=p) و کاسپاز 9 (013/0=p) افزایش داشت. همچنین، نسبت قلب به وزن موش (001/0=p) نیز افزایش معنادار داشت. از طرف دیگر، نسبت رشد تومور (001/0=p) و وزن تومور (001/0=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کمتر بود. نتیجه­ گیری: تمرین هوازی با افزایش کاسپاز 3 و 9 و همچنین کاهش نسبت رشد تومور و وزن تومور سرطان پستان همراه بود. بنابراین می ­توان ادعا کرد که ورزش از طریق افزایش سطوح عوامل آپوپتوزیک میتواند در کاهش حجم تومور و در نتیجه بهبود وضعیت موش ­های مبتلا به سرطان سهیم باشد.